Wydawca treści Wydawca treści

Grzyby

Kogo mogę się poradzić w sprawie zebranych w lesie grzybów, czy grzyby w lesie można zbierać bez ograniczeń, czy znalezione grzyby należy wykręcać, czy wycinać - odpowiedzi na te i inne pytania.

Kogo mogę się poradzić w sprawie zebranych w lesie grzybów?

Podstawową zasadą jest zbieranie tylko i wyłącznie owocników grzybów, które dobrze znamy. Nie należy zbierać osobników zbyt młodych, bo to utrudnia określenie gatunku oraz zbyt starych, które z kolei mogą być toksyczne. Jeżeli nie jesteśmy pewni, czy  znaleziony  grzyb jest przydatny do spożycia, to lepiej pozostawić go w lesie.

Aby nauczyć się prawidłowego zbierania grzybów i rozpoznawania gatunków warto uczestniczyć w organizowanych przez nadleśnictwa grzybobraniach. Informacje o nich znajdziecie na stronie www.lasy.gov.pl oraz stronach jednostek. Warto szukać porady w punktach skupu i u grzyboznawców - nadleśnictwa nie zajmują się ocenianiem grzybów. Bezpłatnych porad na temat zebranych w lesie grzybów udzielają wszystkie terenowe stacje sanitarno-epidemiologiczne, które znajdują się w każdym powiatowym mieście. Prowadzą one także rejestry grzyboznawców, którzy udzielają porad.

W przypadku wystąpienia po spożyciu grzybów nudności, bólów brzucha, biegunki, czy podwyższonej temperatury należy wywołać wymioty i jak najszybciej zgłosić się do lekarza. Wezwany w porę może uratować życie. Nie należy lekceważyć takich objawów. Trzeba też pamiętać, że przy zatruciach muchomorem sromotnikowym występuje faza pozornej poprawy, później stan chorego gwałtownie się pogarsza.

Czy grzyby w lesie można zbierać bez ograniczeń?

Grzyby w polskich lasach można zbierać bez ponoszenia jakichkolwiek kosztów i w zasadzie bez ograniczeń, ale są pewne wyjątki. Nie wolno ich zbierać w niektórych częściach lasu, gdzie jest stały zakaz wstępu:  na uprawach do 4m wysokości, w drzewostanach nasiennych i powierzchniach doświadczalnych, w ostojach zwierzyny. Nie wolno ich także zbierać na obszarach chronionych: w rezerwatach i parkach narodowych. Rygorystycznie należy przestrzegać zakazu wstępu na tereny wojskowe.

Należy oszczędzać duże, stare owocniki grzybów, gdyż nie są atrakcyjne kulinarnie, a  mają duże znaczenie dla rozwoju grzybów. Jeśli wiemy, że jakiś grzyb jest rzadki i ginący to także oszczędźmy go, nawet jeśli jest jadalny. Niezależnie od miejsca występowania część gatunków grzybów podlega całkowitej ochronie gatunkowej – poznaj dokładnie listę tych grzybów zanim wybierzesz się do lasu.

Czy znalezione grzyby należy wykręcać, czy wycinać?

To pytanie jest zadawane od niepamiętnych czasów. Powstało zapewne tuż po słynnym dylemacie dotyczącym jaja i kury. Skoro jest tyle gatunków rozmaitych grzybów to spokojnie możemy stosować oba sposoby. Każdy jest dobry, ale  stosowany z rozsądkiem. Większe owocniki grzybów lepiej jest wyciąć, ze względów praktycznych, bo zaoszczędzamy sobie pracy przy czyszczeniu grzybów. Naturalnie nie w połowie trzonu, jak to nieraz widać przy zbiorze podgrzybków w celach zarobkowych. Możemy delikatnie podważyć także owocnik grzyba koniuszkiem noża. Wycinamy jak najniżej, odgarniając dokładnie ściółkę i uważając, aby nie uszkodzić grzybni. Potem starannie przykrywamy to miejsce, aby grzybnia nie wysychała. Resztka trzonu grzyba szybko zgnije lub zjedzą ją ślimaki.

Grzyby blaszkowe, takie jak kurka, zielonka czy rydz lepiej jest wykręcać. Należy je wyjąć z podłoża tak, aby nie uszkodzić trzonu i także dokładnie zakryć grzybnię ściółką. Tak wyjęty owocnik łatwiej rozpoznać co do gatunku, a jest to bardzo istotne, aby wyeliminować pomylenie zielonki, gołąbka czy pieczarki z  muchomorem zielonkawym. Rozpoznaje się go m.in. po pochwie u podstawy trzonu, stąd nie można takich grzybów wycinać. Pamiętajmy, że jeden średni owocnik to dawka śmiertelna dla człowieka.

Jak zbierać i przechowywać grzyby zanim trafią do kuchni?

Pierwsza zasadą jest zbieranie tylko znanych nam grzybów. Unikniemy wtedy zatrucia na pozór apetycznie wyglądającymi, ale groźnymi dla naszego zdrowia owocnikami. Zbieramy tylko owocniki zdrowe, nieuszkodzone i młode, ale nie zbyt młode, bo wtedy trudno rozpoznać gatunek grzyba. Pozostawiamy w nienaruszonym stanie grzyby niejadalne, nieznane nam oraz osobniki stare, które pozostawiamy jako „nasienniki". Najczęściej i tak  są robaczywe. Czy wiecie dlaczego grzyby są robaczywe? Te „robaki", które dziurawią nasze grzyby, szczególnie z letnich zbiorów, to larwy (czerwie) muchówek. Właśnie w grzybach przechodzą część swojego rozwoju.

Warto także pamiętać, że owocniki grzybów to żyjące organizmy, które nawet po zerwaniu nadal rozwijają się i oddychają wydzielając dwutlenek węgla i wodę. Dlatego bardzo ważne jest prawidłowe przechowywanie owoców grzybobrania. Najlepsze są szerokie, wiklinowe koszyki, a nie plastikowe wiadra, torby czy woreczki. Nawet najpiękniejsze owocniki szlachetnych gatunków grzybów mogą być przyczyną zatrucia, gdy przechowywane będą w foliowej torebce i ulegną zaparzeniu. Często wybieramy się na grzybobranie daleko od domu. W trakcie szybko postępujących procesów gnilnych wywołanych złym przechowywaniem grzybów wydzielają się toksyny, szkodliwe dla naszego zdrowia. Dlatego nawet powszechnie znane kurki czy podgrzybki mogą nam zaszkodzić, gdy je źle przechowamy.


Polecane artykuły Polecane artykuły

Powrót

Ochrona lasu

Ochrona lasu

Wiedza o procesach zachodzących w przyrodzie i kontrola stanu środowiska leśnego pozwalają leśnikom na wczesną diagnozę zagrożeń, mogących wpłynąć negatywnie na stan lasu. Każdego roku podejmują oni działania mające na celu zachowanie trwałości lasu i zwiększenie jego naturalnej odporności na czynniki szkodotwórcze.

Zagrożenia dzieli się na trzy grupy:

  • biotyczne (np. szkodliwe owady, grzyby patogeniczne, ssaki roślinożerne);
  • abiotyczne – ekstremalne zjawiska atmosferyczne (np. silne wiatry, śnieg, ulewne deszcze, wysokie i niskie temperatury);
  • antropogeniczne – wywołane przez człowieka (np. pożary, zanieczyszczenia przemysłowe, zaśmiecanie lasu).

Przeczytaj więcej o ochronie lasu

Wykonując zadania z zakresu ochrony lasu Nadleśnictwo Trzebielino podejmuje profilaktyczne działania, stosując przy tym zintegrowane metody ochrony lasu, obejmujące działania modyfikujące środowisko w kierunku zmian niekorzystnych dla sprawców szkód, a korzystnych dla ich wrogów naturalnych.

Przy rozwiązywaniu problemów związanych z ochroną lasu  stosuję się indywidualne rozwiązania dla konkretnych przypadków minimalizując szkody ekologiczne, które mogą wystąpić w efekcie wykonywanych zabiegów. Lasy Nadleśnictwa Trzebielino są narażone na zagrożenia ze strony szkodliwych owadów m.in. szeliniaków, smolików znaczonych, strzygoni choinówki, paprocha cetyniaka, brudnicy mniszki, chrabąszczy, kornika drukarza.  W celu ochrony upraw i młodników przed szkodnikami wykonuję się zabiegi profilaktyczne polegające na:

  • kontroli występowania szkodników korzeni i zalesianiu gruntów po stwierdzeniu braku zagrożenia,
  • preferowaniu zintegrowanej ochrony upraw i młodników przed szkodnikami korzeni,
  • stosowaniu zasady przelegiwania zrębów,
  • stosowaniu dołków chwytnych i pułapek feromonowych,
  • ciągłej obserwacji występowania i rozwoju szkodników,
  • bieżącej rejestracji stwierdzonych ognisk zagrożeń.

W celu ochrony przed szkodnikami pierwotnymi wprowadza się gatunki biocenotyczne i fitomelioracyjne, ochrania się mrowiska, zakłada budki lęgowe i karmiki dla ptaków,  zakładane są małe remizy dla entomofauny i awifauny. W celu podniesienia naturalnej odporności ubogich monokultur sosnowych wybudowano 11 zbiorników retencyjnych w ramach programu "Mała retencja".


Występują również zagrożenia od patogenów grzybowych, głównie w drzewostanach na gruntach porolnych. Aby zapobiegać rozmnoży patogenów przestrzega się zasad higieny lasu, wykonuje na bieżąco identyfikację zjawisk chorobowych z określeniem ich nasilenia i występowania. Zabiegi pielęgnacyjne wykonuje się w okresie najmniejszego nasilenia zarodnikowania grzybów i stosuje się preparaty biologiczne zapobiegające rozprzestrzenianiu się patogenów korzeni. W celu ochrony upraw i młodników przed zwierzyną stosuje się:

  • repelenty – środki chemiczne, które zabezpieczają przed zgryzaniem   i spałowanie,
  • osłony indywidualne – chronią przed zgryzaniem pączka szczytowego,
  • grodzenie upraw siatką leśną – po wyjściu uprawy jak się potocznie mówi „spod pyska" zwierzyny uprawy są rozgradzane.

 

 
Ochrona przeciwpożarowa 

Nadleśnictwo Trzebielino jest zaliczone do III kategorii zagrożenia pożarowego. System ochrony przeciwpożarowej oparty jest na całodziennych dyżurach w okresie kwiecień-październik i patrolach terenowych w okresie szczególnego zagrożenia. W celu szybkiego wykrywania i alarmowania zagrożeń pożarowych na terenie nadleśnictwa znajdują się dwie dostrzegalnie. W tym jedna obserwacyjna wieża betonowa w leśnictwie Role wybudowana przy dofinansowaniu z Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska   i Gospodarki Wodnej i druga wieża metalowa z  zamontowaną kamerą przemysłową w leśnictwie Bąkowo.


Betonowa wieża obserwacyjna leśnictwo Role (fot. M. Wiśniewski)


Na terenie nadleśnictwa usytuowane są dwie bazy sprzętu ppoż. W jednej na wyposażeniu jest terenowy samochód patrolowy z modułem gaśniczym którego zakup dofinansował Narodowy Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej. Na terenie usytuowano 20 punktów czerpania wody, głównie na zbiornikach i ciekach wodnych. Większość z nich posiada place manewrowe wraz z utwardzonymi dojazdami. Wykonywane są i porządkowane pasy ppoż. przy drogach publicznych oraz przy miejscach postoju pojazdów. Wyznaczono i ponumerowano sieć dróg dojazdowych na potrzeby prowadzenia akcji gaśniczych.

 

Punkt czerpania wody na zbiorniku retencyjnym "Słonica" w Leśnictwie Role (fot. K. Połczynski)